Mississippi
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marieke
06 November 2010 | Verenigde Staten, New Orleans
Hallo allemaal,
Hier eindelijk een berichtje vanaf de Saimaagracht. Sinds vorige week
woensdag zit ik hier aan boord. Ik werd ’s ochtends door een agent bij m’n hotel opgehaald en naar het schip gebracht. Dit was nog een uur rijden, maar dan kon ik tenminste de omgeving eens goed bekijken. Toen ik bij het schip aankwam waren ze net bezig met het lossen van grote pijpen. Dat is wel iets heel anders dan containers!
Aan boord van dit schip ben ik (nog) geen echte officier. Ik ben alleen maar
extra, “boven de sterkte” noemen ze dat. Dat is zo geregeld, omdat ik nog
nooit voor dit bedrijf gevaren heb en dus geen ervaring heb met deze schepen
en de lading. Volgens de oorspronkelijke planning zou ik eerst op dit schip
één maand boven de sterkte varen en daarna iemand van de huidige bemanning
aflossen als stuurman of machinist. Helaas is er een foutje in de planning
gelopen en ga ik nu na één maand naar een ander schip om daar iemand af te
lossen. Dan zit ik dus weer op een ander schip, maar gelukkig lijken deze
schepen heel veel op elkaar. Ik hoop dat ik vanaf dit schip in één keer door
kan vliegen naar het volgende, maar de kans is groot dat ik eerst nog een
paar dagen naar huis toe ga. Meer weet ik er op dit moment ook nog niet
over, maar dat horen jullie uiteraard nog wel.
Omdat ik nog geen officier ben, loop ik met andere mee. ’s Ochtends doe ik
met de (Filippijnse) derde stuurman klusjes aan dek en ’s middags sta ik met
de (eveneens Filippijnse) tweede machinist in de machinekamer. In het begin
vond ik het wel lastig om met Filippijnen te werken, maar dat went vrij
snel. De kok en de matrozen hier aan boord zijn ook Filippijn. Daarnaast
zijn er nog een Est (eerste stuurman), twee Russen (HWTK en derde machinist)
en nog twee Nederlanders (kapitein en tweede stuurman). Best een
internationaal gezelschap dus, maar ook wel heel gezellig. Vorige week was
de HWTK jarig en dat moest natuurlijk gevierd worden. In de loop van de
avond vonden de Filippijnen het wel leuk om karaoke te gaan doen. Natuurlijk
moest ik ook even van ze zingen, maar dat heb ik maar vriendelijk
afgeslagen.
Goed, nu even wat meer informatie over de reis. Ik ben dus opgestapt in
Houston, waar we zonder lading zijn vertrokken. Daarna hebben we vlak buiten
Houston een paar dagen op de ankerplaats gelegen. Sinds gisterochtend liggen
we op een ankerplaats op de Mississippi-rivier, vlakbij New Orleans. We zijn
nu de ruimen aan het klaar maken voor de volgende lading (sojabonenpoeder)
dat we een paar mijl verder de rivier op gaan laden. Dit gaan we vervolgens
afleveren in Sint Petersburg, Rusland. De verwachting is dat we daar eind
november aan zullen komen. Ik heb er dan al een maand opzitten en dat zou
dus betekenen dat ik naar een ander schip ga. Helaas is het in Sint
Petersburg nogal lastig met een visum en zo, dus moet het in de volgende
haven. Het lossen in Sint Petersburg duurt negen (!) dagen en ik weet niet
wanneer en naar welke haven we dan zullen vertrekken. De kans is dus groot
dat ik nog tot midden december op dit schip zit.
Goed, dit was het wel weer zo’n beetje. Als jullie vragen hebben dan
beantwoord ik die uiteraard graag.
Hopelijk tot de volgende keer.
Liefs,
Marieke
Hier eindelijk een berichtje vanaf de Saimaagracht. Sinds vorige week
woensdag zit ik hier aan boord. Ik werd ’s ochtends door een agent bij m’n hotel opgehaald en naar het schip gebracht. Dit was nog een uur rijden, maar dan kon ik tenminste de omgeving eens goed bekijken. Toen ik bij het schip aankwam waren ze net bezig met het lossen van grote pijpen. Dat is wel iets heel anders dan containers!
Aan boord van dit schip ben ik (nog) geen echte officier. Ik ben alleen maar
extra, “boven de sterkte” noemen ze dat. Dat is zo geregeld, omdat ik nog
nooit voor dit bedrijf gevaren heb en dus geen ervaring heb met deze schepen
en de lading. Volgens de oorspronkelijke planning zou ik eerst op dit schip
één maand boven de sterkte varen en daarna iemand van de huidige bemanning
aflossen als stuurman of machinist. Helaas is er een foutje in de planning
gelopen en ga ik nu na één maand naar een ander schip om daar iemand af te
lossen. Dan zit ik dus weer op een ander schip, maar gelukkig lijken deze
schepen heel veel op elkaar. Ik hoop dat ik vanaf dit schip in één keer door
kan vliegen naar het volgende, maar de kans is groot dat ik eerst nog een
paar dagen naar huis toe ga. Meer weet ik er op dit moment ook nog niet
over, maar dat horen jullie uiteraard nog wel.
Omdat ik nog geen officier ben, loop ik met andere mee. ’s Ochtends doe ik
met de (Filippijnse) derde stuurman klusjes aan dek en ’s middags sta ik met
de (eveneens Filippijnse) tweede machinist in de machinekamer. In het begin
vond ik het wel lastig om met Filippijnen te werken, maar dat went vrij
snel. De kok en de matrozen hier aan boord zijn ook Filippijn. Daarnaast
zijn er nog een Est (eerste stuurman), twee Russen (HWTK en derde machinist)
en nog twee Nederlanders (kapitein en tweede stuurman). Best een
internationaal gezelschap dus, maar ook wel heel gezellig. Vorige week was
de HWTK jarig en dat moest natuurlijk gevierd worden. In de loop van de
avond vonden de Filippijnen het wel leuk om karaoke te gaan doen. Natuurlijk
moest ik ook even van ze zingen, maar dat heb ik maar vriendelijk
afgeslagen.
Goed, nu even wat meer informatie over de reis. Ik ben dus opgestapt in
Houston, waar we zonder lading zijn vertrokken. Daarna hebben we vlak buiten
Houston een paar dagen op de ankerplaats gelegen. Sinds gisterochtend liggen
we op een ankerplaats op de Mississippi-rivier, vlakbij New Orleans. We zijn
nu de ruimen aan het klaar maken voor de volgende lading (sojabonenpoeder)
dat we een paar mijl verder de rivier op gaan laden. Dit gaan we vervolgens
afleveren in Sint Petersburg, Rusland. De verwachting is dat we daar eind
november aan zullen komen. Ik heb er dan al een maand opzitten en dat zou
dus betekenen dat ik naar een ander schip ga. Helaas is het in Sint
Petersburg nogal lastig met een visum en zo, dus moet het in de volgende
haven. Het lossen in Sint Petersburg duurt negen (!) dagen en ik weet niet
wanneer en naar welke haven we dan zullen vertrekken. De kans is dus groot
dat ik nog tot midden december op dit schip zit.
Goed, dit was het wel weer zo’n beetje. Als jullie vragen hebben dan
beantwoord ik die uiteraard graag.
Hopelijk tot de volgende keer.
Liefs,
Marieke
-
06 November 2010 - 11:11
Daphne:
Hey Marieke,
Leuk om al je verhalen te lezen. Fijn, dat je nu dan eindelijk aan het varen bent. Je hebt er even op moeten wachten. Ik hoop dat je het naar je zin zult hebben tijdens je eerste trip als gediplomeerde!
Op mijn werk gaat alles prima. Ik ben nu met de kinderen een spinnenlampion aan het maken, want het is bijna Sint-Maarten.
Groetjes Daphne -
06 November 2010 - 15:06
Dinie:
Wordt dat Sint of Kerst thuis vieren:) ?
We wachten af! Jij bent in ieder geval lekker op pad. Goede reis en tot gauw.
Dinie en Gert -
07 November 2010 - 11:46
Saskia:
He Marieke,
lekker geregel allemaal, maar gelukkig ben je nu eindelijk aan boord. en zo te horen heb je het wel naar je zin. wat is een hwtk?
ik ben nu bij Ronald zijn verjaardag aan het vieren.
groetjes
ook van Ronald
-
07 November 2010 - 19:08
Bianca, Eric En Kids:
We hadden al het één en ander vernomen van je moeder afgelopen dinsdag, maar toch weer leuk om wat te lezen van jou natuurlijk!!!! Maar wel nog even een vraagje, omdat je nu over moet stappen naar het andere schip moet je misschien naar huis, maar is dat echt naar huis of verblijf je dan ergens anders? Het zou natuurlijk best leuk zijn als je nog een paar dagen thuis bent tussendoor toch! Wij wensen jou nog een goede vaart en wachten met plezier weer op je volgende verhaal!!! Kus van ons allemaal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
