Op weg naar ...Amsterdam!

Hallo allemaal!

Hier mijn eerste berichtje van deze reis, wederom vanaf de Delfborg. Op
dit moment varen we ter hoogte van Cherbourg, Frankrijk. Als het goed is
komen we aanstaande maandag aan in Amsterdam. Daar gaan we het papier dat
we in Ribadeo hebben geladen weer lossen. Wat er daarna op de planning
staat is nog niet bekend.

Ik zit nu zo’n zes dagen aan boord en ik ben alweer aardig gewend. Wel
vreemd om op hetzelfde schip te varen, maar nu met andere mensen. Dat is
wel weer even wennen. Op dit moment zit ik met een Nederlandse HWTK aan
boord. In Amsterdam wordt de Poolse kapitein afgelost door een
Nederlander, dus dan zijn we met z’n drieen.

Sinds ons vertrek uit Ribadeo doet de autopilot het niet en moeten we dus
zelf sturen. Nu zijn er natuurlijk altijd van die leukerds die zeggen dat
ik daar toch voor aangenomen ben. Nou, ik zal proberen een soortgelijke
situatie te schetsen om jullie een idee te geven wat dat betekent. Stel je
voor dat je in de auto zit op een met ijs bedekte zesbaans-snelweg. Door
de gladheid slinger je continue van vluchtstrook naar vluchtstrook. Zelfs
door tegen te sturen kom je niet uit deze slinger, want je schiet steeds
door. En dat terwijl de andere auto’s hier geen last van hebben en wel
normaal kunnen rijden. Tegelijkertijd moet je ook nog ieder uur
opschrijven waar je op dat moment bent en alle auto’s die van links en
rechts komen in de gaten houden. Ook ben je zelf aan het inhalen en word
je ingehaald. Dit gaat vier uur lang door en even stoppen is niet
mogelijk. En oja, je bent nog wagenziek ook.

Mensen die mij kennen zullen wel snappen dat dit verhaal een beetje
overdreven is, maar het geeft wel een aardig beeld denk ik. In de eerste
paar dagen na ons vertrek hadden we vrij veel wind en hoge golven, dus dan
klopt dit beeld wel aardig. Nu is de zee al een stuk rustiger geworden.
Ook zitten we nu met z’n tweeen op de brug, dus hoeven we niet continue
zelf te sturen.

Goed, tot zover mij geklaag. In Amsterdam komen m’n ouders misschien aan
boord, dus dat is altijd gezellig. Het schip kennen ze natuurlijk al, maar
ik vind het wel leuk dat ze toch langs proberen te komen.

Hier eindigt mijn verhaal voor vandaag. Hopelijk tot de volgende keer!

Liefs,

Marieke